Dobrzyńska-Rybicka, Ludwika [dziennik]

Dzienniki Ludwiki Dobrzyńskiej-Rybickiej składają się z 28 zeszytów, prowadzonych pomiędzy 1902 a 1956 r. Rozciągłość czasowa poszczególnych dzienników jest nierówna, waha się od kilku dni (np. 1294/III) do kilkudziesięciu lat (1295/I). Zapiski prowadzone są regularnie, w sposób ciągły między 1902 a 1905 r., między 1905 a 1914 r. brak notatek, od 1914 do 1940 r. wpisy dokonywane sporadycznie, od 1940 do 1956 r. ponownie regularne i częste. Niektóre dzienniki, obejmujące większy zakres czasowy, pokrywają się chronologicznie z innymi, krótszymi. Zapiski w większości prowadzone były w niedużych zeszytach. Niemal wszystkie notatki są niestaranne, pełne skreśleń, poprawek i podkreśleń, a pismo jest w nich pośpieszne i mało czytelne (zgodnie ze świadectwami szkolnymi młodej Dobrzyńskiej kaligrafia była jedynym przedmiotem, z którym miała poważne problemy). Do nielicznych wyjątków w tym względzie należą Notatki z rekolekcji, skromny zeszycik o sygnaturze 1295/IV.

Dzienniki są spójne pod względem poruszanych tematów: od początku ich podstawowym celem jest bycie swego rodzaju spowiednikiem i tekstowym narzędziem prywatnej komunikacji z Bogiem. Obok notatek z niemal codziennych rachunków sumienia znaleźć można w nich rozważania filozoficzne nad istotą dobra i zła, moralności czy kwestią powołań kapłańskich. Spośród tematów niezwiązanych z religijnością wskazać należy problemy naukowe, z którymi borykała się autorka od rozpoczęcia studiów do końca swojej pracy zawodowej na uniwersytecie, a także nieliczne zapiski dotyczące kontaktów osobistych. Wszystkie dzienniki nacechowane są głębokim przekonaniem autorki o braku własnej wartości, beznadziejności i braku znaczenia jej osoby dla świata. Jest to temat wspólny dla wszystkich zeszytów, szczególnie mocno objawia się jednak w zapiskach z początku 1903 r., w których autorka przyznaje się do tego, że w ostatnim czasie planowała samobójstwo. Po 1948 r. komplementarnym tematem staje się gorliwie zwalczana przez autorkę własna seksualność, która jest źródłem jej przerażenia i głębokiej niechęci.