Wg świadectwa w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej, Kazimiera Hanicka skończyła w r.1900 pełny kurs II Warszawskiego gimnazium dla kobiet, otrzymując srebny medal i kwalifikację nauczycielki domowej z prawem przeprowadzenia nauki języków rosyjskiego i polskiego w domach prywatnych i podobnych uczelniach. Po gimnazium studiowała na Uniwersytecie Lwowskim. Od r.1907 z przerwami uczestniczyła w studiach doktoranckich na Uniwersytecie w Bernie, gdzie w r. 1910 (wg innych danych 1911) obroniła doktorat pod tytułem „Kobiety w teatrze Woltera”. Jako kierunek studiów źródła podają romanistykę; w listach wspomina się o zajęciach z filozofii, psychologii i historii sztuki. 22 czerwca 1907 w Bernie odbył się ślub Kazimiery Hanickiej z Jerzym Żuławskim. Po wakacjach we Włoszech Kazimiera wrociła na studia do Berna, które po semestrze musiała porzuczyć, dolączając się do męża, który tym czasem udał się do Rzymu. Tam urodziło się ich pierwsze dziecko Marek 13 kwietnia 1908 roku. Lato 1908 roku spędziła w Czemerysach, natomiast jesienią kontynuowała studia w Bernie. Kolejna poważna przerwa nastąpiła podczas egzaminów doktoranckich w r.1910, kiedy Kazimiera Żuławska wyjechała do Zakopanego, gdzie 7 października urodził się syn Juliusz. W Zakopanem Kazimiera Żuławska będzie mieszkała do r.1921, a willa „Łada” (kupiona poprzez Jerzego Żuławskiego i rodzinę Hanickickich) zostanie jednym z ważnych ośrodków życia artystyczno-towarzyskiego. Po wybuchu pierwszej wojny światowej Jerzy Żuławski wstąpił do Legionów, a 9 sierpnia 1915 r. zmarł na tyfus w szpitale wojskowym w Dębicy. Kazimiera Żuławska w 1915-16 była przewodniczącą zakopiańskiej Ligi Kobiet i w tych samych latach została sekretarką Kazimierza Tetmajera, gdy był on zakopiańskim referentem Naczelnego Komitetu Narodowego. 14 lutego 1916 r., jako pogrobowiec, urodził się jej trzeci syn Wawrzyniec. Poczynając od lat studiów Kazimiera Żuławska zajmowała się tłumaczeniami, co jednak nigdy nie wystarczało jako zarobek. W „Ładzie” był prowadzony pensjonat, a też przez jakiś czas piekarnia. Pomiędzy 1921 i 1926 r. Kazimiera Żuławska prowadziła pensjonat w Torunie, w willi „Zofijówka”, aktywnie uczestnicząc w życiu artystycznym tego miasta. W tych latach była w związku z Marcelim Feliksem Popławskim (1882-1948) - kompozytorem, skrzypkiem, dyrektorem Konserwatorium Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego i kierownikiem muzycznym Teatru Miejskiego w Toruniu. Wiele szczegółów lat toruńskich można odnaleść w listach do Żuławskiej Stanisława Ignacego Witkiewicza, z którym lączyła ją wieloletnia przyjaźń (S.I.Witkiewicz. Listy, t.1. Warszawa PIW 2013, s. 563-638).
Po opuszczeniu Torunia Kazimiera Żuławska osiedliła się w Warszawie, gdzie mieszkała do końca życia. Jako miejsce jej zatrudnienia jest wymieniany Zakład Ubezpieczeń Społecznych; zajmowała się też tłumaczeniami. Pod koniec lat 1920-ch znów nawiązała kontakty z Ligą Kobiet. W latach okupacji wraz z synem Wawrzyńcem ratowała Żydów, za co oboje pośmiertnie (1981) zostali odznaczone przez Yad Vashem medalem „Sprawiedliwi wśród narodów świata”.
