Załuska-Strömberg, Apolonia

Polska filolożka, specjalizująca się w językach skandynawskich. Ukończyła szkołę dla dziewcząt w Kościerzynie i gimnazjum w Warszawie, po czym podjęła studia z zakresu historii literatury polskiej na Uniwersytecie Poznańskim i Uniwersytecie Jagiellońskim. Na tym ostatnim w 1934 r. obroniła rozprawę doktorską. W 1936 r. otrzymała stypendium na wakacyjny kurs języka szwedzkiego w Uppsali, gdzie przyjęła posadę lektora języka polskiego. Lato 1939 r. spędzała w rodzinnej Brodnicy, u matki, gdzie zastał ją wybuch wojny. W czasie okupacji zaangażowana we współpracę z Armią Krajową i ratowanie ludności żydowskiej. Po wojnie zorganizowała Gimnazjum w Brodnicy i podjęła się pracy jako lektor języka szwedzkiego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wkrótce potem powróciła na Uniwersytet w Uppsali, gdzie poznała swojego przyszłego męża, Urbana Strömberga. Autorka przekładów wielu sag skandynawskich, niektóre z nich jako pierwsza w historii. Do jej najważniejszych prac należy przygotowywana przez dwadzieścia lat gramatyka języka staroislandzkiego, a także tłumaczenia: Saga o Gunnlaugu wężowym języku, Saga o Njalu, Saga rodu z Laxdalu, Edda poetycka (pierwszy pełny polski przekład). Za zasługi na polu krzewienia kultury islandzkiej w 1975 r. odznaczona przez prezydenta Islandii, Christiana Edjarna, najwyższym orderem tego kraju – Krzyżem Rycerskim Islandzkiego Sokoła.