Smoleńska, Janina

Mieszkanka Wileńszczyzny, pochodząca z rodziny nauczycielskiej. W chwili wybuchu wojny najpierw na te tereny wkroczyła Armia Czerwona, a w 1941 r., gdy rozpoczęła się wojna niemiecko-radziecka, Niemcy i Litwini. Zaczęło się wtedy prześladowanie Polaków przez Litwinów. Rodzina autorki uciekła na tereny, które były pod administracją białoruską. Znaleźli się w miasteczku Miadzio, w pobliżu jeziora Narocz. W 1942 r. powstała tam sieć konspiracyjna, do której, zgodnie ze wspomnieniami, Janina wstąpiła wraz z rodzicami. W 1943 r. wstąpili do nowoutworzonego oddziału por. Antoniego Burzyńskiego, ps. „Kmicic”. Po jego rozbiciu, walczyła w oddziale "Zapory", a potem Łupaszki. Kiedy rodzina wyjechała z Wileńszczyzny do Polski, Smoleńska ponownie nawiązała kontakt z antykomunistycznymi oddziałami Łupaszki. W styczniu 1947 r. została aresztowana i skazana na karę śmierci, którą zamieniono na piętnaście lat więzienia. Karę odbywała w Fordonie i Inowrocławiu. Została zwolniona w 1956 roku - najpierw uzyskała przerwę w karze, a potem zawieszenie. Po zwolnieniu zamieszkała w Gdańsku, gdzie skończyła studia i pracowała na uczelni.