Sempołowska, Stefania Aniela

Nauczycielka. Kształciła się na pensji Jadwigi Papi, później stała się absolwentką Uniwersytetu Latającego. Angażowała się w działania na rzecz praw dzieci, a także więźniów. W 1901 r. aresztowano ją w ramach akcji przeciwko warszawskiej sekcji Polskiej Partii Socjalistycznej „Proletariat”. Została skazana na opuszczenie Królestwa Polskiego. Podjęła pracę jako nauczycielka w Krakowie. Krytykowała system edukacyjny panujący w Galicji. W 1905 r. wróciła do Warszawy (nielegalnie). Współtworzyła Związek Nauczycieli Ludowych. Popierała strajk szkolny 1905 r. Była zaangażowana w działalność Uniwersytetu dla Wszystkich. W 1908 r. została z tego powodu, wraz z innymi osobami działającymi w ramach Uniwersytetu, aresztowana. Obserwacje poczynione w więzieniu doprowadziły ją do napisania reportażu Z dna nędzy. Na wolność wyszła po trzech miesiącach. Po wybuchu I wojny światowej stała się współzałożycielką Biura Porad dla Uchodźców. Po odzyskaniu przez Polskę Niepodległości wciąż zajmowała się kwestiami edukacyjnymi i więziennymi. Podczas II wojny światowej nadal angażowała się społecznie, m.in. udzielając pomocy Żydom.