Niedbalska, Ludmiła

Reżyserka i scenarzystka filmowa, diarystka. Dzieciństwo i młodość spędziła w Warszawie. Jej ojciec był wojskowym, oficerem rezerwy, matka – nauczycielką języka polskiego i historii, uczestniczką powstań śląskich. Rodzina mieszkała na ul. Zielnej 42, naprzeciwko gmachu PAST-y.  Początek II wojny światowej spędziła wraz z matką i siostrą w Tarnopolu, skąd przez Lwów wróciły do Warszawy. Podczas okupacji jej matka była zaangażowana w organizację tajnego nauczania, a starsza o siedem lat siostra, w działalność Szarych Szeregów. Obie brały udział w powstaniu warszawskim. Po upadku powstania rodzina została wywieziona z Warszawy i do początku 1945 r. przebywała w Mszanie Dolnej. Po powrocie do Warszawy Niedbalska uczęszczała do gimnazjum im. S. Sempołowskiej. W latach 1952–1955 studiowała na Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi. Po ukończeniu studiów rozpoczęła współpracę z Konradem Nałęckim przy filmie Dwoje z wielkiej rzeki. Była II reżyserką i współpracowała przy realizacji wielu filmów i seriali, m.in.: Con amore (1976), Nie ma róży bez ognia (1974), Rejs (1970), Wielka majówka (1981), Wojna domowa (1965–66), Beata (1964), Panienka z okienka (1964). Swój pierwszy samodzielny film (Uczennica) wyreżyserowała w 1981. Kolejnymi jej dziełami były: Dzień czwarty (1984), poświęcony Krzysztofowi Kamilowi Baczyńskiemu, Słońce w gałęziach (1986) oraz Kaszubi (1991). Była członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W latach 80. XX w. zaangażowała się w działalność na rzecz NSZZ „Solidarność”. W latach 90. była członkinią „Towarzystwa Pomost”. Współpracowała z wydawanym przez to stowarzyszenie dwujęzycznym, polsko-białoruskim pismem „Dyskusja-Dyskusija”. Angażowała się w działania upamiętniające powstanie warszawskie.