Micińska, Wanda Agnieszka

Uczestniczka powstania styczniowego, pamiętnikarka. Córka Kazimierza Benedykta Pruskiego, oficera powstania listopadowego, i Anieli Józefy z d. Dąbrowskiej. Osierocona przez matkę w wieku siedmiu lat, została następnie oddana na pensję dla dziewcząt pochodzenia szlacheckiego u sióstr dominikanek w Piotrkowie Trybunalskim, którą ukończyła w wieku szesnastu lat. Sanitariuszka w powstaniu styczniowym, opiekowała się rannymi w bitwie pod Dobieszkowem. W wieku dwudziestu lat wyszła po raz pierwszy za mąż za starszego o ponad dwadzieścia lat geometrę Rudolfa Micińskiego, po odrzuceniu przez ojca kandydatury Jana Radzimińskiego. Z mężem zamieszkała w Łodzi. Ze związku urodziło się pięcioro dzieci: Helena Zofia (zmarła w wieku niemowlęcym), Jadwiga Maria, Helena Bronisława, Tadeusz Teodor (poeta i pisarz okresu Młodej Polski) i Romana Maria. W wyniku dużej różnicy wieku i problemów finansowych małżeństwo Micińskich rozpadło się, a Rudolf Miciński został aresztowany za długi. Właścicielka majątku Wola Bychawska w latach 1886–1889. Po pewnym czasie, w następstwie dalszych problemów pieniężnych, Micińska zdecydowała związać się z niejakim Chamieckim. Ze związku tego urodził się syn Józef. Posiadała duże zdolności literackie, o czym świadczy pozostawiona przez nią korespondencja z synem Tadeuszem.