Małachowska-Łempicka, Ewelina

Historyczka. Czwarte dziecko Romualdy i Jana Baudouinów de Courtenay. Ukończyła prywatne żeńskie gimnazjum w Petersburgu i Wydział Historyczno-Filologiczny Petersburskich Wyższych Kursów Żeńskich im. Bestużewa (praca dyplomowa na temat wypraw krzyżowych obroniona w 1915 r.). Pracowała jako nauczycielka geografii, historii Polski i języka rosyjskiego. W 1917 r. przez Szwecję udała się do Warszawy, gdzie zamieszkała razem z siostrą Cezarią. Podjęła pracę w gimnazjum Zofii Sierpińskiej, później w gimanzjum żeńskim Związku Nauczycielstwa Polskiego (1918–1935, potem Towarzystwa Współpraca). W 1923 r. wyszła za mąż. W czasie drugiej wojny zaangażowana w tajne nauczanie jako nauczycielka języka francuskiego i historii na kursach gimnazjum Cecylii Platerówny (1939–1940), następnie gimnazjum im. Narcyzy Żmichowskiej (1941–1943) i Władysława Giżyckiego (1942–1944) oraz języka angielskiego w Gimnazjum Kupieckim w Uniejowie (1944–1945). Po drugiej wojnie światowej została skierowana do pracy w Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza w Świdnicy. Uczyła m.in. języka rosyjskiego, choć niemało zabiegów – czego ślady zachowały się w spuściźnie – kosztowało ją uznanie jej kompetencji przez władze oświatowe. W 1951 r. zamieszkała w Częstochowie, gdzie uczyła rosyjskiego na Wydziale Włókienniczym Szkoły Inżynierskiej. W 1954 r. pracowała jako lektorka języka rosyjskiego na Uniwersytecie Warszawskim.