Macudzińska, Zofia

Urodziła się w rodzinie o tradycji ziemiańskiej. Rodzina ze strony matki przybyła ze Szkocji do Polski w XVI w. Ojciec był oficerem Armii Austro-Węgierskiej. Ze względu na obowiązki ojca cała rodzina często się przeprowadzała, dzierżawiąc kolejne majątki galicyjskie. Zofia została umieszczona w klasztornym zakładzie wychowawczym sióstr niepokalanek w Jarosławiu. W 1913 r. rodzice przenieśli ją do klasztoru sióstr wizytek w Jaśle, gdzie kontynuowała naukę. Uczyła się w Prywatnym Liceum Żeńskim im. Heleny Kaplińskiej w Krakowie, a po przeprowadzce do Rzeszowa pobierała prywatne lekcje, przygotowując się do matury. Równolegle uczyła się w szkole muzycznej. W 1919 r. wyszła po raz pierwszy za mąż. Zaaranżowane małżeństwo nie przetrwało nawet roku. Planując ślub z innym mężczyzną (Wysockim), Zofia opuściła małżonka i wróciła do rodziców. W Jaśle poznała Stanisława Macudzińskiego, architekta i działacza społecznego, za którego wyszła w 1925 r. po wieloletnim procesie rozwodowym i unieważnieniu pierwszego małżeństwa. Małżonkowie osiedli Jaśle, gdzie oboje udzielali się społecznie, m.in. w lokalnej placówce Polskiego Czerwonego Krzyża