Kołaczkowska, Antonina

Związana z Lubelszczyzną pisarka, publicystka i pamiętnikarka. Działaczka społeczna i oświatowa, autorka książki „Szkolnictwo powszechne w powiecie lubelskim 1917–1927” oraz artykułu „O bolączkach szkolnictwa powszechnego na wsi w dobie obecnej. Rok szkolny 1919/20” opublikowanego na łamach „Głosu Lubelskiego” 16 maja 1920 roku. Podejmowała się tematu trudnej relacji między chłopstwem a osobami nauczycielskimi; w jej opinii lud nie rozumiał bezinteresownej pracy dla drugich. Kołaczkowska sama sprawowała nadzór nad działalnością bełżyckiego koła ZKZ (Zjednoczone Koło Ziemianek), które zajmowało się kształceniem wiejskich dzieci i dorosłych analfabetów. W dawnym budynku karczmy założyła szkółkę dla dzieci służby folwarcznej, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości została członkinią gminnego Dozoru Szkolnego i Rady Szkolnej Powiatowej. Z racji pełnionej funkcji współorganizowała od podstaw szkolnictwo powszechne w gminie Piotrowice, a wyniku wyborów z roku 1927 weszła do sejmiku powiatu lubelskiego. W okresie międzywojennym niektóre ziemianki – w tym Antonina – nadal pracowały w gminnych radach (od 1920 roku noszących nazwę dozory szkolne). W latach 1939–1944, podczas okupacji niemieckiej, dwory ziemiańskie Lubelszczyzny były oparciem dla licznej rzeszy uciekinierów z różnych stron Polski, a jednocześnie pomagały ruchowi oporu oraz ludności w miastach i uwięzionym żołnierzom; Antonina i jej córka, Ewa (1910–1985), prowadziły akcję zbierania pieniędzy dla jeńców i wysyłkę paczek żywnościowych do obozów jenieckich.