Nauczycielka muzyki, emigrantka. Urodziła się w żydowskiej rodzinie w Warszawie, gdzie jej rodzice prowadzili interesy. Gdy zaczęła się wojna była uczennicą Konserwatorium Państwowego w Warszawie, pragnęła zostać nauczycielką muzyki. Wyszła za mąż za Zygmunta Klainewaiga (Kline), lekarza psychiatrę, z którym pod koniec 1939 r. wyjechała na tereny Związku Radzieckiego. Zamieszkali w mieście Syktywkar, stolicy Republiki Komi nad Sysołą, na północny-wschód od Leningradu. Jej mąż pracował jako lekarz, ona zaś została organistką w orkiestrze miejskiego centrum kultury. W 1943 r. oboje zaciągnęli się do Armii Czerwonej. Blanka została sekretarką i tłumaczką, Zygmunt lekarzem. Powrócili do Warszawy w 1945 r., podjęli jednak decyzję o emigracji z Polski. Wówczas na świat przyszła ich córka Anna. W 1947 r. rodzina , wraz z wieloma polskimi Żydami wyjechała do Austrii, znaleźli się w obozie dla uchodźców w mieście Steyr. Z powodu trudnych warunków ich córka zachorowała na wątrobę. Rodzina rozważała wyjazd do Izraela lub Stanów Zjednoczonych. Jednak stan zdrowia Anny nie pozwalał na przeniesienie się do Izraela. Mieszkająca w Ameryce ciotka Blanki była gotowa ich przyjąć, ale wyjazd okazał się niemożliwy z powodów administracyjnych. Ostatecznie wybór padł na Australię, w której mieszkała przyjaciółka Blanki z czasów szkolnych. W marcu 1948 r. przybyli do Melbourne z Francji na pokładzie statku. Ich sytuacja była trudna, nie mieli gwarantowanego zatrudnienia, ani wsparcia finansowego, czy zapewnionego miejsca zamieszkania. Zdani byli na pomoc przyjaciół i miejscowej diaspory żydowskiej. Zygmunt nie mógł rozpocząć praktyki lekarskiej, był zmuszony zatrudnić się jako robotnik w fabryce. Czuł się upokorzony, po piętnastu latach pracy jako lekarz musiał zarabiać pracą fizyczną. Rozważał nawet powrót do Polski. By pracować w zawodzie musiał ponownie odbyć studia medyczne, w języku angielskim, na Uniwersytecie w Sydney, wówczas jedynej uczelni medycznej w Australii. Klinowie nie mogli więc zostać dłużej w Melbourne, gdzie mieszkała przyjaciółka Blanki. Pod koniec 1948 r. przenieśli się do Sydney. Ich sytuacja zaczęła się powoli poprawiać, zaczęli odnajdywać się w nowym otoczeniu. Blanka pracowała w przemyśle odzieżowym, w dużej mierze utrzymując rodzinę, kilkakrotnie zmieniali miejsce zamieszkania w obrębie miasta. Ich córka Anna w dzieciństwie chorowała na reumatyzm, z tego powodu często była hospitalizowana. Zygmunt rozpoczął pracę w szpitalu Morisset Hospital w niewielkiej miejscowości w Nowej Południowej Walii. Był lekarzem docenianym przez pacjentów, z którymi przez wiele lat utrzymywał kontakt. W Australii urodziła się ich druga córka. Blanka po śmierci męża w 1974 r. tylko raz odwiedziła Polskę. Przez całe życie angażowała się w życie społeczności żydowskiej w Australii, wspierała m.in. Jewish Holocaust Centre w Melbourne.
