O Autorce wiadomo niewiele. Prawdopodobnie urodziła się we Lwowie, lub jego okolicach. Czuła się związana częścią wschodnią Galicji. Przed wojną należała do Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy.
Do roku 1941, kiedy doszło do wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej, pozostawała poza murami getta. W chwili wybuchu działań na froncie wschodnim próbowała przedostać się do Lwowa (ponieważ pisze o „powrocie do Lwowa” można domniemywać, że była wcześniej związana z miastem). Brała aktywny udział w działaniach dywersyjnych prowadzonych przez ludzi we wcześniejszym okresie związanych z partią.
Na przełomie 1941 i 1942 roku, kiedy na terenach dzisiejszej Ukrainy zaostrzyły się nastroje antyżydowskie i zaczęło dochodzić do pogromów, Autorka przedostała się do Warszawy. Od stycznia 1942 roku pracowała w sierocińcu w warszawskim getcie. Latem 1942 roku przedostała się do Ostrowca Świętokrzyskiego. Po likwidacji tamtejszego getta wróciła do Warszawy. Posiadając „aryjskie dokumenty” zgłosiła się do wyjazdu na teren III Rzeszy – na roboty.
Została przewieziona do Gery na terenie Turyngii. Tam doczekała wyzwolenia. Po wojnie wróciła na tereny Polskie.
Jej dalsze losy pozostają nieznane. Swoje wspomnienia spisała dopiero po 1961 roku, na co wskazują zawarte w tekście informacje.
