Jolanta

Nazwisko nieznane, autorka wspomnienia, od niemowlęctwa wychowywana przez babcię i dziadka. Jej rodzice zginęli w 1949 r. w Warszawie w wyniku eksplozji niewybuchu. Ukończyła pedagogikę oraz, podyplomowo, socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów wyszła za mąż i urodziła pierwszego syna. Wraz z mężem i dzieckiem przez kilka lat mieszkała w małym pokoju w domku należącym do babci. Aby otrzymać mieszkanie służbowe, przeniosła się do miasteczka w województwie bydgoskim. Pracowała tam jako socjolożka w dużym zakładzie przemysłowym. W latach 1980–81 opowiadała się po stronie Solidarności. W 1981 r. wraz z mężem podjęła decyzję o emigracji. Wyjechali z dwójką dzieci najpierw do Wiednia, gdzie spędzili siedem miesięcy w obozie dla uchodźców, a następnie do Stanów Zjednoczonych, do Richmond w Wirginii.