Hin, Rachel

Rosyjska pisarka i dramatopisarka. Urodziła się w Horkach, na terenie obecnej Białorusi. Pochodziła z rodziny kupieckiej. Wyszła za mąż za adwokata Salomona Feldsteina, z którym rozwiodła się w latach 90. XIX w. (w tym celu przeszła na katolicyzm, nie była jednak praktykującą katoliczką). Powtórnie wyszła za mąż za Osipa Goldowskiego (również żydowskiego pochodzenia, który dla niej przeszedł na protestantyzm).

W latach 1880–1881 przebywała w rosyjskiej kolonii w Paryżu, gdzie poznała m.in. Iwana Turgieniewa. W 1882 r. ukończyła trzyletni kurs literatury i historii w Collège de France. Debiutowała w 1881 r. w piśmie „Przyjaciel Kobiety”. Jest autorką szeregu powieści i opowiadań, publikowanych m.in. w czasopismach: „Wiestnik Jewropy” („Вестник Европы”), „Russkaja Mysli” („Русская мысль”), „Woschod” („Восход”). Pisała także dramaty – jej sztukę „Spadkobiercy” («Наследники») wystawiano w moskiewskim Teatrze Małym (w 1911 r., pod naciskiem władz, została zdjęta z afisza). W 1905 r. ponownie opuściła Rosję (z powodu rewolucji) i wyjechała do Francji; powróciła w 1914 r. Jej ostatnią publikacją jest sztuka „Dryfujący lód” («Ледоход») z 1917 r. Prowadziła także dziennik.