Gralewski, Wacław

Poeta, dziennikarz, żołnierz, porucznik Wojska Polskiego i Ludowego Wojska Polskiego, członek Związku Literatów Polskich. Studiował prawo na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W okresie międzywojennym zaangażowany w rozwój lokalnej prasy na Lubelszczyźnie, współpracownik i redaktor wielu czasopism. W latach 1923–1939 redaktor naczelny „Expressu Lubelskiego” (od 1931 r. pod nazwą „Express Lubelsko-Wołyński”). Założyciel pisma „Lucyfer” (1921–1922) o tematyce literackiej, w latach 1923–1925 współredaktor artystyczno-literackiego miesięcznika „Reflektor” oraz członek grupy poetyckiej o tej samej nazwie. Był jednym z inicjatorów powołania Związku Literatów Polskich w Lublinie w 1932 r. oraz Syndykatu Dziennikarzy Polskich ~ do wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję prezesa tej instytucji. W czasie okupacji zaangażowany w podziemną działalność wydawniczą, redaktor konspiracyjnych pism „Biuletyn Radiowy” i „Nasze jest jutro”. Od 1944 r. żołnierz 1. Armii Wojska Polskiego, z którą w 1945 r. dotarł pod Berlin. Po wojnie redagował liczne czasopisma wydawane na Lubelszczyźnie oraz pełnił różne funkcje w lubelskim oddziale ZLP. Autor tomów opowiadań i wspomnień, m.in. Pięść Herostratesa (1958), Ogniste koła (1964) i Stalowa tęcza (1968) – książki wspomnieniowej o Józefie Czechowiczu. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.