Grabska, Stanisława

Teolożka, pisarka, publicystka, artystka plastyczka. Była członkinią Tajnej Sodalicji Mariańskiej we Lwowie podczas II wojny światowej i żołnierką Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej. Studiowała dwa lata we lwowskiej Szkole Przemysłowo-Artystycznej, była karmicielką wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami. Od 1945 r. mieszkała w Warszawie, pracowała w Bibliotece Narodowej, w 1957 ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych (malarstwo i tkactwo artystyczne). W latach 1958–1962 rozpoczęła pracę w Biurze Wzornictwa Przemysłu Lekkiego. Podjęła studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1964–1969), potem na Uniwersytecie Katolickim w Louvain w Belgii (1970–1973), gdzie obroniła doktorat z teologii. Była najprawdopodobniej pierwszą Polką, która uzyskała doktorat z teologii, a na pewno pierwszą kobietą, która otrzymała ten stopień naukowy na uniwersytecie w Louvain. Prowadziła zajęcia dotyczące symboliki biblijnej w kulturze na religioznawczych studiach podyplomowych przy Uniwersytecie Warszawskim i w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Była związana z warszawskim Klubem Inteligencji Katolickiej, pełniła funkcje wiceprezes i prezes. Tam, przez kilkadziesiąt lat prowadziła cotygodniowe Spotkania Biblijne. Zaangażowała się w prace Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie i podczas obrad Okrągłego Stołu przewodniczyła grupie roboczej do spraw stowarzyszeń. Została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Opublikowała wiele artykułów na łamach „Znaku”, „Więzi”, „Tygodnika Powszechnego” i innych czasopism. Jest autorką kilku książek, m.in. Nadzieja, która jest wezwaniem (1980), Człowiek wobec Trójcy Świętej (1990), Symbole i idee biblijne w naszym życiu (2004). W 2000 r. ukazała się Ciekawość nieba, ciekawość ziemi. Ze Stanisławą Grabską rozmawia Irena Stopierzyńska. W tym samym roku w siedzibie Związku Polskich Artystów Plastyków w Warszawie zaprezentowano retrospektywną wystawę malarstwa i tkactwa Stanisławy Grabskiej i jej siostry Anny Grabskiej, rzeźbiarki.