Bednarska, Helena

Kasjerka, pracowniczka muzeum. W czasie II wojny światowej była przymusową robotnicą. Dzieciństwo spędziła na terenie dawnego województwa bydgoskiego. Jej rodzice są nieznani z imienia i nazwiska (ojciec pracował jako Sekretarz Związku Zawodowych Pracowników Rolnych i Leśnych). Wiadomo, że matka i ojciec przejawiali sympatie lewicowe, przez co cała rodzina była prześladowana w trakcie II wojny światowej. Od 1940 r. Bednarska była uwięziona. Jako robotnica przymusowa pracowała w gospodarstwach w Klakiendorfie (dziś okolice Starego Pola), a następnie w Birkenfelde. W trakcie przejścia radzieckiego frontu uciekła z ostatniej z wymienionych miejscowości i powróciła do rodzinnego domu. Cała jej rodzina przetrwała wojnę. W 1945 r. wyszła za mąż za nieznanego z imienia i nazwiska mężczyznę – robotnika przymusowego z terenu Prus Wschodnich. Rok później przeprowadziła się do Kołobrzegu. Tam pracowała jako kasjerka, a od 1966 r. jako pomoc muzealna. Urodziła troje dzieci. Dalsze losy Bednarskiej nie są znane.