Arciemowicz, Genowefa

Nauczycielka, działaczka społeczna. Urodziła się na Brasławszczyźnie, nad jeziorem Drywiaty (obecnie Białoruś), za rodzinne miasto uważała pobliski Dyneburg (obecnie Daugavpils, Łotwa). Jej rodzina w 1939 r. została uznana za „kułaków”. W latach 1952–1956 Arciemowicz pracowała jako nauczycielka matematyki i fizyki na łotewskiej prowincji (wówczas już w granicach ZSRR): w Ajzagaszy, Tabore i Zemgale; w dwóch ostatnich placówkach pełniła również funkcję wicedyrektorki. Studiowała w Dyneburgu i Leningradzie. Po październikowej odwilży w 1956 r. przeprowadziła się z rodziną do Polski i zamieszkała w Raciborzu. Uczyła matematyki, m.in. w Technikum Budowlanym (obecnie Zespół Szkół Budowlanych i Rzemiosł Różnych) w Raciborzu. Współzałożycielka i aktywna działaczka ruchu solidarnościowego w Raciborzu, jeszcze przed jego formalnym zarejestrowaniem. Wieloletnia prezeska Fundacji „Polesie Wschód” z Raciborza, organizatorka wyjazdów Polaków ze Wschodu do Polski oraz akcji wysyłki darów na Wschód. Współtwórczyni kolonii dla dzieci z Białorusi. W 2005 r. kandydowała z ramienia KW Centrum do Sejmu RP. Tłumaczka przysięgła z języka rosyjskiego. Odznaczona medalem im. Ks. Stefana Pieczki Unitas in Veritate przyznawanego od 2003 r. w Raciborzu za szczególne osiągnięcia na polu działalności dobroczynnej i społecznej – w 2005 r. odznaczenie przyznano samej Arciemowicz, zaś w 2013 r. uhonorowano działalność Fundacji „Polesie Wschód”. W 2011 r. została nominowana do nagrody Pantofelek 2011 przyznawanej przez kapitułę Forum Kobiet Powiatu Raciborskiego. Popularyzatorka wiedzy o Brasławszczyźnie. W 2013 r. otrzymała nagrodę specjalną Prezydenta Miasta Racibórz za działalność na rzecz polskich dzieci na Białorusi.