Losy pozostałych członków rodziny Szumerów

Autorka opisuje losy rodzeństwa swojego męża, Stanisława Szumery, a także powojenne losy braci Kleszczyńskich. Bogusław Szumera, najstarszy brat Stanisława, przed wojną ukończył studia rolnicze i chemiczne, potem pracował w krakowskim Monopolu Tytoniowym. W sierpniu 1939 r. został powołany do wojska i przedostał się do Anglii. Latał w RAF jako strzelec pokładowy. Został zestrzelony przez Niemców i lekko ranny dryfował przez kilka dni po morzu. Z obustronnym zapaleniem płuc został wyłowiony przez angielski statek. W ciężkim stanie trafił do szpitala, gdzie z wielkim poświęceniem opiekowała się nim polska pielęgniarka, która później została jego żoną. Oboje wyjechali do Detroit, gdzie Bogusław pracował jako laborant w szpitalu. Zmarł w wielu 74 lat. Marian Szumera, młodszy brat Stanisława, po zdaniu w Krakowie matury, wrócił do rodzinnego majątku Barłóg, gdzie po śmierci ojca pomagał matce w prowadzeniu gospodarstwa i młyna. Otwarcie krytykował parcelację dobrze prosperujących majątków ziemskich i likwidację młynów gospodarczych. Za swą krytykę władzy został skazany na rok w więzieniu w Tarnowie. W tym czasie skonfiskowano mu część ziemi i włączono do PGR. Marian choć nie ukończył weterynarii, fachowo udzielał pomocy zwierzętom okolicznych gospodarzy. Zmarł w 1992 r. Barbara Stefania Szumera, młodsza siostra Stanisława, zdała maturę w 1939 r. W czasie okupacji studiowała rolnictwo na tajnych kompletach. Po wojnie ukończyła studia rolnicze na UJ. Pracowała w standaryzacji, a po zrobieniu doktoratu - w Instytucie Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego. Ryszard Zenon Szumera, najmłodszy brat Stanisława, także ukończył rolnictwo. Był adiunktem na Mechanizacji Rolnictwa UJ. Specjalizował się w projektowaniu młynów wielkoprzemysłowych. Kilka lat pracował w Szwajcarii i Niemczech, po olimpiadzie w Monachium wrócił do kraju. Zmarł w 1993 r.

Edward Kleszczyński z żoną, hrabiną Mieroszewską z Czech, wyjechali do Ameryki. Oboje zmarli na emigracji. Józef Kleszczyński, brat Edwarda, został w kraju. Jego syn, Józef został zastrzelony przez Niemców, a 16-letnia córka zmarła na gruźlicę. Pozostały przy życiu syn uciekł za granicę statkiem UNRY. W Londynie zaczął karierę od wyprowadzania psów, jedna z rodzin powierzyła mu pilnowanie domu w zamian za pokój i utrzymanie. Zdał egzamin do szkoły średniej, a następnie maturę. Skontaktował się z rodzicami, a żona jego stryja, Edwarda, opłaciła mu przelot do Ameryki, gdzie ukończył rolnictwo. Tam się ożenił i został profesorem na uniwersytecie. Lokocz, zastępca Stanisława Szumery w Monopolu Tytoniowym po wojnie został aresztowany w okolicach Gdańska. Sąd go uniewinnił, bowiem okazało się, że współpracował z polskimi partyzantami. Ukrywał się w Monopolu, ponieważ w Raciborzu był znany jako powstaniec śląski.