Lakoniczne zapiski dotyczące pochodzącej z Drohobycza Stefanii Kulczyckiej. Autorki – Karolina Szleszyńska i Joanna Kowalska – bazując na wspomnieniach swej bohaterki, ukazują świat dzieciństwa Kulczyckiej, a główne miejsce zajmuje w nim zarys przedwojennej rzeczywistości drohobyckiej: lokalna kultura i zwyczaje (szkoła, zabawy), w zasadzie zaś nieobecne są przeżycia ukazujące świat z osobistej perspektywy bohaterki.

Wspomnienia Stanisławy Śmigielskiej wysłuchane przez uczennice -  Joannę Wieruszewską i Justynę Majorkowską, które oddały głos swojej bohaterce i spisały jej opowieść z zachowaniem narracji pierwszoosobowej. Wspomnienia są spójnym, ciekawym i bogatym w szczegóły przekazem bohaterki, dotyczącym lat jej dzieciństwa i wczesnej młodości, spędzonych we Lwowie. Pomimo, iż opowiedziane z dystansu czasowego, wspomnienia żywo ukazują przedstawiane zdarzenia – są niezwykłą relacją obejmująca z jednej strony faktograficzne detale, z jednoczesnym oddaniem emocji im wówczas towarzyszącym.

Maria Prusakowska przybliża losy pana Antoniego (nazwisko nieznane), znajomego swoich rodziców, który dzieciństwo i młodość przeżył na Kresach w Winnikach - miasteczku nieopodal Lwowa. Dokument jest zbiorem różnych historii z życia bohatera, obejmujących przede wszystkim ciężkie i tragiczne lata II wojny światowej, kiedy Antoni był chłopcem. Autorka opisuje m. in. warunki egzystencji i sposoby przetrwania podczas wojny, głód i Niemca, który pomagał żywnościowo chłopcu. W tekście znalazła się też wzmianka odnośnie prześladowań Polaków przez nacjonalistów ukraińskich.

Anna Sitkowska przedstawia losy swojej cioci, urodzonej na Kresach Heleny Zdęby obejmujące okres przed 1939 z do lat 70 XX w. Dość szczegółowo opisuje jej dzieciństwo i życie w rodzinnej wsi przed II wojną światową, ukazując przy okazji losy innych członków swojej rodziny, m. in. pradziadka (Albin Huk), babci (Zofia Huk), czy dziadka (Stanisław Grab). Ze wspomnień Sitkowska tworzy ciekawy przedwojenny portret Dawidowa – leżącej nieopodal Lwowa wielokulturowej wsi, w której zgodnie – wg wspomnień Zdęby – żyli Ukraińcy, Żydzi, Polacy, Niemcy.

Historia Stanisławy Kuźmińskiej w opracowaniu jej wnuczki – Justyny Kuźmińskiej. Autorka przedstawia losy swojej babci, koncentrując się przede wszystkim na dzieciństwie i wczesnej młodości bohaterki, które przypadły na okres przedwojenny i II wojnę światową. Kuźmińska przybliża dzieje rodziny babci i warunki, w jakich dorastała mała Stanisława – pisze m.in. o nauce w miejscowej szkole, rodzinnej wiosce (Dobrowodach, tereny dzisiejszej Ukainy), codziennych obowiązkach w gospodarstwie ojca.

Zbiór luźnych informacji na temat Anny Jastrzębskiej, Lwowa i życia we Lwowie po II wojnie światowej. Autorka – uczennica Magda Kwiecińska – wymienia m.in. dni wolne w ówczesnym radzieckim Lwowie, Polaków pochowanych na Cmentarzu Łyczakowskim, wspomina o sytuacji ludności polskiej i zwięźle charakteryzuje obowiązujący Jastrzębską system edukacji. Zarówno treść, jak forma zapisu mają charakter nieuporządkowanych faktograficznych zapisków natury ogólnej. Praktycznie brak wątków osobistych.

Martyna Pacek opowiada o swojej pochodzącej z Kresów rodzinie, w szczególności zaś o dziadku Edwardzie Hucaluku. Autorka opisuje m.in. Mołczanówkę – rodzinną wieś dziadka, w której spędził przypadające na pierwsze powojenne lata dzieciństwo oraz organizację życia pradziadków. Więcej miejsca autorka poświęciła wydarzeniu z lat szkolnych dziadka: ogłoszeniu śmierci Stalina i reakcji mieszkańców Mołczanówki. Pacek kończy wzmianką o przymusowej repatriacji rodziny Hucaluków na tzw. Ziemie Odzyskane w 1957 r. i podsumowaniem dalszych losów dziadka po osiedleniu się w Polsce.

Małgorzata Kopiniak podjęła próbę przedstawienia historii swojej rodziny, mieszkającej przed wojną na Kresach Wschodnich, zaczynając od powstania styczniowego poprzez kolejne wojny aż po przymusowe przesiedlenie na ziemie zachodnie po II wojnie światowej. Praca ukazuje głównie historię zawieranych w kolejnych pokoleniach małżeństw, którą zamykają narodziny Marii Kalety (babci autorki) w 1921 r.

Zapis wywiadu z Janem i Stefanią Bereziukami, wzbogacony fotografiami dokumentów, pamiątek rodzinnych. Uczennice Kinga Bystrzycka i Magdalena Maćków przeprowadziły długą rozmowę z małżeństwem Bereziuków, w którym dzielą się swoimi wspomnieniami z całego życia, z akcentem na lata dzieciństwa spędzone na Kresach. Wywiad został zamknięty w pięciu, osobno tytułowanych częściach – cztery stanowią tematycznie podzielony, z zachowaniem chronologicznego porządku zapis życia bohaterów, ostatnia zaś opowiada o tradycjach i zwyczajach obowiązujących w rodzinnych domach małżonków.