Relacja bez daty, można jednak przyjąć, że spisano ją jesienią 1945 roku, dotyczy wydarzeń z okresu od 1941 do 1944 roku.

Autorka skupiła się na oddaniu sytuacji w białostockim getcie. Opisała jego działanie i panujące w nim warunki – głód, choroby, przeludnienie. Skoncentrowała się na wymierzonych w ludność żydowską akcjach represyjnych. Wspomniała deportacje i egzekucje, które objęły w sumie ponad sześć i pół tysiąca ludzi.

Następnie przeszła do zrelacjonowania przymusowej deportacji do getta w Prużanach, oraz swojej ucieczki.

Dokument z datą dzienną 6 sierpnia 1945 roku, obejmuje wydarzenia z okresu od 1941 do 1943 roku.

Relacja stanowi uzupełnienie dokumentu opatrzonego sygnaturą 301/732 i dotyczy losów Autorki po likwidacji getta w Wilnie.

Kobieta została deportowana do obozu w Prużanach. Tam, po selekcji, przeznaczono ją do pracy. Po jakimś czasie przeniesiono ją do obozu Kaiserwald (w pobliżu Rygi), a po jego likwidacji do Stutthofu.

Autorka opisała warunki panujące w kolejnych obozach oraz wykonywane w nich prace.

Tekst powstał w roku 1945, obejmuje okres 1941-1944.