Dziennik obejmuje okres od 16.03 do 21.05.1915 roku. Autorka nie opatrzyła go numerem.
W czasie pisania tego tomu dziennika Adela Kieniewicz przebywała w swoim majątku w Bryniowie, jak zwykle często odwiedzając Dereszewicze. Święta spędziła jednak ze swoją rodziną w Kijowie. Odwiedziła także z mężem rodzinę Stanisława Ordy w Trebieniu, a u siebie gościła siostrzenicę, Helę, wraz z jej nauczycielką, miss Horn, oraz panią Renę Czepiel.
Dziennik pisany od 13.12.1914. do 16.03.1915 roku w Bryniowie na Polesiu oraz w Kijowie. Nie posiada numeru nadanego przez autorkę.
W czasie pisania tego tomu dziennika Adela Kieniewicz przebywa prawie cały czas w Bryniowie. Mimo wojennego czasu zapiski są raczej pozbawione dramatyzmu.
Przebywając zimą w domu, autorka oddaje się przede wszystkim życiu towarzyskiemu oraz sprawuje moralną opiekę nad szpitalem dla żołnierzy, który został niedawno zorganizowany w Kopcewiczach, na terenie fabryki należącej do Kieniewiczów.
Tom 83. według autorskiej numeracji, pisany w Dreźnie, Barcelonie, Paryżu, Warszawie, Dereszewiczach, Bryniowie, od 03/16.03. do 14/27.05.1914 (autorka podaje tu daty w obu stylach).
Dziennik pisany od 18.03.1900 do 21.06.1900 w Dereszewiczach, Bryniowie i Wolicy.
Dziennik pisany w Bryniowie, Dereszewiczach, Warszawie, Karlsbadzie, Połądze i na Żmudzi między 18.04 a 13.07.1910, opatrzony przez autorkę numerem 68.
Pierwsze partie dziennika, pisane w okresie Wielkanocy, to głównie rozważania pobożne i wanitatywne. Uderza jednak w nich pewna niekonsekwencja: samookreślenia autorki jako osoby niemal całkowicie oderwanej od ziemskich przywiązań i życia światowego przerywane są krótkimi wzmiankami o wybuchach gniewu na męża czy służącą, zazdrości na tle cudzych powodzeń towarzyskich itp.
Tom, opatrzony odautorskim numerem 41 na karcie tytułowej, powstawał między 20.10.1900 a 01.02.1901 roku w Wolicy, Dereszewiczach i Warszawie.
Dziennik pisany w okresie 16.01–17.04.1910, opatrzony przez autorkę numerem 67.
Ten tom dziennika Adeli Kieniewicz powstał w trzy miesiące zimy i początku wiosny 1910 roku w Bryniowie. Tylko kilka dni autorka spędziła w tym czasie w Warszawie i Wilnie. Oczywiście jak zawsze często odwiedzała sąsiedzki majątek rodzinny w Dereszewiczach.
Dziennik pisany między 23.12.1913 a 2.03.1914, w Bryniowie, Warszawie, Dreźnie i Pradze, opatrzony przez autorkę numerem 82.
Treść dziennika zdominowana jest tematem stanu zdrowia Adeli Kieniewicz. Zatrzymała się jej miesiączka, doświadcza rozmaitych bólów brzusznych i w związku z tym niepokoi się o swój stan, ale i wraca wciąż do nadziei, że to nie menopauza [ma w tej chwili dopiero 43 lata], ani choroba, ale może jednak wreszcie – ciąża.
Dzienniki pisany od 31.01.1911 do 4.05.1911. Autorka nie podała numeru tomu.
Dziennik prowadzony w okresie od 26.11.1907 do 26.03.1908, opatrzony przez autorkę numerem 60.
Tom obejmuje okres adwentu 1907 roku spędzony w Bryniowie, karnawału 1908 spędzonego w Bryniowie, Dereszewiczach i Warszawie oraz wczesnej wiosny spędzonej w Rzymie.