Szymanek opisuje losy swojej prababci Anieli Pasławskiej, koncentrując się na przeżyciach bohaterki przypadających na lata przedwojenne i II wojny światowej. Fragmenty wspomnień Pasławskiej  dotyczą dzieciństwa spędzonego na Kresach w podlwowskiej wsi: m. in.  przebytej ciężkiej choroby, zabaw i obowiązków gospodarskich. Druga część obejmuje wojenne przeżycia Pasławskiej – z okresu, gdy mieszkała we Lwowie oraz po powrocie do rodzinnej miejscowości (wzmiankuje m. in. problem gwałtów w czasie wojny, zbrodnie niemieckie na cywilnej ludności).

Praca jest zapisem rozmowy wnuczki z babcią i została poprzedzona skróconym opisem przesiedlenia, którym autorka – Anna Trutowska – wprowadza czytelnika/ czytelniczkę w opowieść swej babci – Marii Trutowskiej. Wspomnienia podzielone na trzy tematyczne wątki, obejmują lata dzieciństwa bohaterki i dotyczą życia na Kresach u schyłku II wojny światowej - m. in rodzinnej miejscowości M. trutowskiej - Kopiatyna, kwestii narodowościowych na Kresach i wreszcie pierwszych powojennych lat na ziemiach zachodnich, gdzie w 1946 r. Maria Trutowska znalazła się wraz z rodziną.

Autorki – uczennice Zuzanna Weiss i Aleksandra Wrona – na podstawie wspomnień najbliższych stworzyły obrazy życia na wsi kresowej przed II wojną światową i później. W pierwszej opowieści ukazano losy praprababci Rozalii Chmiel mieszkającej we wsi Hodowica (obecnie obwód lwowski), w drugiej – prababci Józefy pochodzącej ze wsi Łuka (obecnie obwód iwanofrankiwski).

Zapis wywiadu Edyty Lipiak ze Stefanią Parachoniak – przesiedloną na ziemie zachodnie Kresowianką. Treść obejmuje odpowiedzi na 33 zadane przez Lipiak pytania oraz krótkie odautorskie wprowadzenie do przeprowadzonej rozmowy, w której autorka przedstawia swoją bohaterkę. Pytania, częściowo dość szczegółowe, poruszają wiele wątków: m. in.

Pochodząca z Maliczkowic na dzisiejszej Ukrainie Emilia Bocheńska opowiedziała swoje losy Ninie Pawelec. Opisała przedwojenne życie na Kresach, tamtejszą kulturę (obyczaje, potrawy etc.), a następnie przymusowe przesiedlenia na Dolny Śląsk. Bocheńska barwnie sportretowała swoje dzieciństwo, rodzinną wieś, rodzinę (np. postać swojej babki – samodzielnej i niezwykle zaradnej kobiety). Opisała także życie po przesiedleniu – adaptację do nowych warunków i silne poczucie tymczasowości, które utrudniało zadomowienie się w zupełnie obcym miejscu.