Fragment dziennika Krystyny Bednarczyk prowadzonego w sierpniu 1980 r. dotyczące wydarzeń podczas fali sierpniowych strajków. Dokument zawiera osobiste zapiski autorki z 19, 25, 27, 29-31 sierpnia, w których komentuje ówczesną rzeczywistość polityczną, wyraża swoje wątpliwości i nadzieje.
Refleksja anonimowej autorki piszącej pod pseudonimem „Diana” na temat wydarzeń sierpniowych i przyszłości narodu polskiego. W przesiąkniętej religijnymi odniesieniami króciutkiej impresji autorka wyraża swoje niepokoje w związku z zaistniałą sytuacją społeczno-polityczną i przepowiada nieuniknioną wojnę z kosmitami, czyli z diabłem.
Wspomnienie sierpnia 1980 r., w którym na tle refleksji dotyczących strajków autorka upamiętnia swojego niedawno zmarłego męża. Bronisława Drozd w luźnych i chwilami bardzo emocjonalnych zapiskach porusza bardzo różne wątki, m.in. chorobę męża, pobyt w szpitalu, wspólną przeszłość i wydarzenia sierpniowe, które obojgu pozwoliły oderwać się od trudnych tematów i skupić na przyszłości.
Osobiste refleksje natury ogólnej dotyczące wydarzeń sierpniowych. W zwięzłych zapiskach Genowefa Snopkowska dzieli się spostrzeżeniami m. in. w temacie miłości do ojczyzny (ojczyzna zawsze pisana dużą literą), kondycji młodzieży (beztroskiej i rozpitej) oraz silnymi emocjami towarzyszącymi jej podczas strajków robotniczych.
Wspomnienie Marii Siniarskiej dotyczące strajku robotników na Wybrzeżu w sierpniu 1980 r. Autorka opisuje swój urlop w Stegnach Gdańskich, kiedy stała się mimowolną obserwatorką sierpniowych wydarzeń. Siniarska wspomina m. in. blokadę informacyjną Wybrzeża, zmianę nastrojów społecznych wraz z rozwojem strajku. Zapiski są przy okazji portretem trójmiejskiej codzienności ze strajkiem w tle, autorka przytacza zasłyszane rozmowy i porusza następujące kwestie: m. in. trudności w zaopatrzeniu, , paraliż komunikacyjny, olbrzymie kolejki.
Fragmenty dziennika Anny Powagi dotyczące wydarzeń sierpniowych zawierają zapiski z 15 sierpnia 1980 r. i 17 stycznia 1981 r. Każdorazowo wydarzenia ze świata zewnętrznego są punktem wyjścia do luźnych, filozoficznych rozważań autorki m. in. na temat przyczyn sierpniowego zrywu społecznego. W pracy autorka cytuje m. in. K. Marksa i J. Woronieckiego.
Gorzkie refleksje anonimowej autorki, piszącej pod pseudonimem „Pesymistka”, odnośnie braku jedności w społeczeństwie w kontekście wydarzeń sierpniowych. Autorka wskazuje na istniejące podziały, brak zaangażowania inteligencji – często przeciwnej strajkującym. Smutne konstatacje Pesymistki pogłębia atmosfera zastraszenia w jej własnym zakładzie pracy, dziwna obojętność ciężko pracujących w paczkarni robotnic z jej zakładu (gdzie autorka jest referentką) oraz zasłyszane rozmowy i opinie znajomych.
Wspomnienia dotyczące wydarzeń sierpniowych spisane przez Halinę Karnicką-Pawłowską, która przypadkowo była w Trójmieście, kiedy rozpoczął się strajk. Autorka ciekawie i barwnie spisała swoje emocje, refleksje i obserwacje z tamtych dni, wspominając m. in. nastroje panujące na ulicy wśród mieszkańców, reakcję władz, organizację strajkujących i niezwykłe zdyscyplinowanie społeczeństwa w tych dniach – H.K-P. podaje np., że ze sklepów usunięto wszelki alkohol, aby uniemożliwić ewentualne ekscesy. Praca zawiera również wiele ciekawych szczegółów dotyczących samego strajku (np.
Krótkie wspomnienie Reginy Orłowskiej-Kuleszy dotyczące wydarzeń sierpniowych, które z uwagą obserwowała wraz z rodziną w domu, na łomżyńskiej wsi. Autorka wspomina wspólne przeżywanie protestów, towarzyszące im emocje: obawy, nadzieje oraz m.in. podniosłą atmosferę i wielką radość w ostatnim dniu strajku.
Krytyczna refleksja Elżbiety Kloski nad wydarzeniami sierpniowymi. Autorka dzieli się uwagami na temat polityki PZPR wobec robotników, znaczenia strajków dla roli partii, ideału robotnika, postaw patriotycznych w socjalistycznym ustroju i prawdziwych przyczyn strajków oraz wskazuje konieczne działania partii na rzecz utrzymania spokoju. Całość pracy utrzymana w języku propagandowej nowomowy.