Agnieszka Barłóg opisała swoją działalność społeczną, polityczną i zawodową, szczególnie uwzględniając okres przedwojenny i okupację. Oddana była sprawom chłopskim i oświatowym. W jej domu było dziewięcioro dzieci i panowała bieda. Gdy miała cztery lata, wziął ją pod opiekę ksiądz, gdzie się wychowywała z kilkorgiem innych dzieci z biednych rodzin.

Tekst opowiada głównie o pierwszych latach powojennych. Historia autorki zaczyna się w styczniu 1945 r., kiedy następuje wyzwolenie Rzeszowszczyzny. Przebywała wówczas w rodzinnej wsi w okolicach Dukli na podkarpaciu. Znajdujemy tu relację z okresu działań wojennych, które toczyły się tam od września 1944 r. Wtedy ginie jej ojciec. Cztery miesiące wcześniej zostaje rozstrzelany przez partyzantów jej szwagier, komunista i najbliższy współpracownik Edmunda Patery, pierwszego organizatora PPR na podkarpaciu.

Tekst Filomeny Wnęk to rodzaj konspektu, w którym opisuje swoje życie. Dzieli je na trzy okresy: 1) do 20 roku życia, czyli do zakończenia II wojny światowej, 2) do 55 roku życia – lata aktywności zawodowej, 3) po przejściu na emeryturę. Swą opowieść zaczyna od trudnego dzieciństwa. Dowiadujemy się o śmierci matki, gdy miała zaledwie 7 lat. Filomenę i jej 3 starsze siostry wychowywał ojciec. W rodzinie panowała bieda i niejednokrotnie musiała pracować. Z tego okresu wspomina m.in. zajęcia w Domu Robotniczym, wakacje u bogatej rodziny na wsi.

Autorka w momencie pisania tego wspomnienia obchodziła właśnie jubileusz 30-lecia członkostwa w partii, zaś pracownikiem aparatu partyjnego była o rok dłużej. Opisuje tutaj pierwsze lata swej pracy w partii oraz dzieli się swoimi refleksjami nad współczesną kondycją organizacji.

Autorka opisuje swoją działalność kulturalną w ZWM (Związek Walki Młodych), przekształconym później w ZMP (Związek Młodzieży Polskiej). Opowiadanie zaczyna się od momentu, gdy w październiku 1946 r., mając 23 lata, wraz mężem przybyła do Dzierżoniowa w ramach przesiedleń. Zgłosili się od razu do Powiatowego Komitetu PPR, skąd zostali skierowani do Zarządu Powiatowego ZWM. I tak rozpoczęli pracę z młodzieżą w ramach przygotowań do pierwszych wyborów do Sejmu PRL, które miały odbyć się niebawem (styczeń 1947 r.).