Wspomnij młody Polaku!

Zapiski Alicji Marciniak obejmują okres od 14 do sierpnia 1980 r., każdy wpis jest datowany. Autorka uczestniczyła w strajku w Stoczni Gdańskiej jako „współpomagająca” – po pracy dostarczała strajkującym żywność, a ze stoczni wynosiła ulotki i „dokumenty”. Brała udział w modlitwach pod bramą. 16 sierpnia weszła na teren stoczni na spotkanie z Lechem Wałęsą, któremu jako członkini ZNP (Związku Nauczycielstwa Polskiego) przekazała wyrazy solidarności od „nauczycieli Gdańska”. Zapiski Marciniak są świadectwem silnego zaangażowania emocjonalnego i całkowitego utożsamienia się z postulatami strajkujących. Autorka traktowała swój udział w strajku jako moralny i patriotyczny obowiązek: „Moje serce ścisnął kurcz jak to ja muszę uczestniczyć ja muszę pomagać mojej Ojczyźnie która znalazła się w tak trudnej i ciężkiej chwili” (s. 2). Uczucia patriotyczne łączyła z religijnymi, wzruszał ją widok ołtarza i religijnego dekorum stoczni. Na bieżąco śledziła doniesienia medialne na temat strajków na terenie całego kraju. Za wiarygodne źródła informacji uznawała zagraniczne rozgłośnie radiowe: „Głos Ameryki” i BBC. Miała świadomość historycznej ważności wydarzeń, w których uczestniczyła. Wynoszone przez siebie ulotki i pisma traktowała jako „dokumenty historyczne”.