Wspomnienia Julii Żakiewicz z sierpnia 1980

Wspomnienie Julii Żakiewicz koncentruje się na poszukiwaniach przyczyn gwałtownego wzrostu niezadowolenia społecznego w sierpniu 1980 r. Autorka diagnozuje głęboki kryzys polityczno-społeczny spowodowany takimi zjawiskami, jak korupcja, arogancja elit partyjnych, demoralizacja i brak właściwych postaw obywatelskich: „Mało jest dyscypliny, wychowania obywatelskiego, uczciwości” (s. 2). Przedstawia własną wizję wyjścia z kryzysu, polegającą przede wszystkim na odnowie moralnej i jedności całego społeczeństwa. Najważniejsza jest dla niej walka z alkoholizmem, zagrażającym zwłaszcza młodemu pokoleniu. Jednocześnie wierzy w siłę narodu polskiego, wzmocnionego przeżytymi cierpieniami i historycznymi krzywdami. Polacy mają dać całemu światu świadectwo jedności i siły moralnej: „świat na nas patrzy i obserwuje i jest bardzo zainteresowany Polską …” (s. 3). Tekst napisany jest stylem podniosłym, egzaltowanym. Jednocześnie autorka używa wyrażeń kolokwialnych, np.: „ci przy dobrych korytach” (s. 1).

Wspomnienie Julii Żakiewicz może być źródłem do badań nad klimatem emocjonalnym lat 80. XX wieku w Polsce.