Relacja NN

Relacja powstała w 1945 roku, obejmuje wydarzenia z okresu od 1944 do 1944 roku.

Dokument koncentrujący się na obozach: Płaszów, Gundelsdorf, Ravensbrück, Rechlin i Auschwitz. Anonimowe zeznania obrazujące los więźniarek żydowskich.

Tekst otwierają informacje o Gundelsdorf (w tekście wyjaśnienie, że obóz ten powiązany był z obozem w Zabłociu). Autorka powiedziała, że w obozie najokrutniej prześladowano starsze kobiety, często bijąc pałkami po nosach i zębach, przydzielano im też cięższe zadania niż więźniarkom młodszym i silniejszym. Praca polegała na noszeniu żelaznych sztab (młodsze miały te sztaby segregować), więźniarki zmuszano do biegania. Autorka zajmowała się rąbaniem drewna i sprzątaniem baraków, w czasie epidemii szkarlatyny, zajmowała się chorymi. Dodała, że chore kobiety nie były izolowane od zdrowych.

Następna część relacji dotyczy więźniarek pracujących w kuchni. Autorka zapisała, że powodziło im się lepiej, niż pozostałym, ponieważ miały możliwość okradania innych z ich racji żywnościowych. Tu także generalny opis warunków mieszkaniowych.

Fragment poświęcony obozowi Ravensbrück niezwykle krótki. Autorka przebywała tam tylko cztery dni. Zapisała, że było tam dobrze, poprawiły się racje żywieniowe, nie odbywały się apele, nie było pracy.

W Rechlinie Autorka przebywała dłużej. Blokowymi były tam Żydówki z Czech, wedle słów Autorki nienawidzące Żydówek z Polski. Z tekstu wynika, że zachowywały się gorzej i brutalniej od SSmanów.

Reszta relacji nieczytelna.