Jadwiga Kaczanowska

Wspomnienie pośmiertne o Jadwidze Kaczanowskiej, działaczce socjalistycznej, bibliografie polskiego ruchu robotniczego, która zmarła 30.01.1972 r. po krótkiej chorobie.

Autorka opisuje życie i dokonania Kaczanowskiej. Urodziła się 20.10.1910 r. w Warszawie, w rodzinie inteligenckiej. Jej matka, Władysława Weychert-Szymanowska była znaną reformatorką oświaty, ojciec, Zygmunt Szymanowski, był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego i działaczem socjalistycznym. Jadwiga ukończyła w 1933 r. studia na Wydziale Prawnym UW. W latach 1931-36 była słuchaczką studium Pracy Społeczno-Oświatowej Wolnej Wszechnicy Polskiej. Jako kilkunastoletnia dziewczyna rozpoczęła działalność w młodzieżowych organizacjach związanych z PPS. Od 1929 r. członek ZNMS, UMTUR, a następnie PPS. Podczas II wojny światowej związana z grupą „Barykady Wolności”. Wraz z pierwszym mężem, Włodzimierzem Kaczanowskim (zginął w pierwszym dniu Powstania Warszawskiego), działała w organizacji Polskich Socjalistów i Socjalistycznej Organizacji Bojowej. Po wyzwoleniu należała do PPS, a następnie do PZPR. Od 1945 r. pracowała w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej, potem kolejno w Wojewódzkiej Centrali Bibliotecznej TUR w Łodzi, w Bibliotece Narodowej w Warszawie i Bibliotece Instytutu Handlu Wewnętrznego. Od 1958 r. w Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR. Opublikowała szereg prac z zakresu bibliografii polskiego ruchu robotniczego, m.in. Materiały bibliograficzne do historii ruchu robotniczego XIX i XX wieku (z Marią Trzcińską), Bibliografię prac Juliana Marchlewskiego, Bibliografię pierwodruków Róży Luksemburg (z prof. Tychem). Prowadziła badania i prace bibliograficzne dotyczące historii PPS. Publikowała na łamach „Z pola walki”. W latach 60-tych wyszła powtórnie za mąż, za Józefa Mieszkowskiego, dziennikarza i działacza socjalistycznego.

W zbiorze znajduje się także skrócona (1 s. mps.) wersja wspomnień o Jadwidze Kaczanowskiej napisana 4.02.1972 r., tuż po jej śmierci, przeznaczona prawdopodobnie na pogrzeb.