Szymborska, Wisława

Polska poetka, eseistka, krytyczka literacka. Urodziła się na Prowencie, folwarku rodziny Zamoyskich ulokowanym wówczas pomiędzy Kórnikiem i Bninem. Wkrótce potem jej rodzina przeniosła się do Torunia, a następnie do Krakowa, gdzie młoda Szymborska ukończyła odpowiednio szkołę podstawową oraz gimnazjum. W czasie II wojny światowej kontynuowała naukę na tajnych kompletach, jednocześnie pracując na kolei, aby uniknąć wywiezienia na roboty do III Rzeszy. Po 1945 r. brała czynny udział w życiu literackim Krakowa, podjęła wówczas także studia polonistyczne (a następnie socjologiczne) na Uniwersytecie Jagiellońskim – tych jednak nigdy nie skończyła. W pierwszych latach po II wojnie światowej blisko związana z władzami komunistycznymi (należała do PZPR, ale także podpisała list popierający wykonanie kary śmierci na członkach Narodowej Organizacji Wojskowej). W 1975 r. sprzeciwiła się uznaniu PZPR za siłę przewodnią narodu (List 59). Członkini m.in. Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1996).