Jerzy Iwanow-Szajnowicz był synem rosyjskiego pułkownika, Władimira Iwanowa i Polki Leonardy Szajnowicz. Matka Jerzego rozstała się z pierwszym mężem, poślubiła Greka, Joannisa Lambrianidisa i wyjechała z nim do Salonik. Jerzy początkowo pozostał w kraju, a w wieku 14 lat dołączył do matki w Grecji. Od 1927 r. trenował piłkę nożną i piłkę wodną, w latach 1931-1935 brał udział we wszystkich ogólnogreckich zawodach pływackich. Wspólnie z bratem, Antonisem Lambrianidisem zwyciężył w greckich zawodach żeglarskich w 1936 r. Podcza pobytu w Polsce wstąpił do warszawskiego Akademickiego Związku Sportowego, do sekcji piłki wodnej, z którą w 1937 r. zdobył mistrzostwo Polski. W 1938 r. ukończył studia rolnicze w Belgii.
W latach 1939-1940 starał się o wcielenie do Wojska Polskiego. W 1941 r. na krótko przystąpił do szkolącej się w Palestynie Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Wkrótce potem został zwerbowany do brytyjskich służb specjalnych. Jako brytyjski agent Iwanow-Szajnowicz organizował pracę zwiadowczą i dywersyjną. Jednym z jego zadań była likwidacja źródeł zaopatrzenia dla niemieckiego korpusu Afrika Korps. Przekazywał także Brytyjczykom informacje o lokalizacji wojsk niemieckich i włoskich. W grudniu 1941 r. został po raz pierwszy aresztowany przez Niemców, jednak udało mu się uciec z wiozącego go samochodu. Drugi raz został zatrzymany przez włoskich karabinierów, ale wtedy również zdołał się uwolnić. Po raz ostatni został ujęty przez Niemców we wrześniu 1942 r. w Atenach. Oskarżono go o o posiadanie broni, stacji nadawczej, próbę zabójstwa, szpiegostwo oraz sabotaż i skazano na karę śmierci. 4 stycznia 1943, podczas doprowadzania na miejsce egzekucji, podjął jeszcze raz próbę ucieczki, został jednak zatrzymany, a następnie rozstrzelany.
Pośmiertnie otrzymał od polskich władz emigracyjnych Order Virtuti Militari. Jego losy zostały opisane w powieści „Agent nr 1” Stanisława Strumpha-Wojtkiewicza, a na jej podstawie nakręcono w 1971 r. film w reżyserii Zbigniewa Kuźmińskiego.
