Funkowa, Justyna

Botaniczka. W pierwszych latach nauki uczęszczała na tajną pensję Stefanii Sempołowskiej, w której poznała między innymi Laurę Pytlińską – połączyła je serdeczna przyjaźń. W 1905 r. przeprowadziła się do Lwowa, gdzie podjęła studia na wydziale przyrodniczym. Uczestniczyła w wykładach prof. Raciborskiego, które zainspirowały ją do kontynuowania studiów w Holandii. W 1906 r. była studentką prof. Lorenca (fizyka zajmującego się teorią kinetyczną gazów) w Leydzie, jednak ze względu na problemy z fizyką oraz językiem wyjechała do Amsterdamu, gdzie zaczęła studiować botanikę. W Amsterdamie odnosiła liczne sukcesy akademickie, między innymi w drodze wyjątku została przyjęta do ekskluzywnego „Klubu 10” jako jedenasta członkini po wygłoszeniu przełomowego odczytu. W tym czasie pracowała również w Instytucie Phyto-patologicznym w Amsterdamie. W 1909 r. wróciła do Lwowa, następnie udała się do Krakowa, gdzie kontynuowała studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1905–1911 łączyła ją zażyła znajomość z Kasprowiczem – w swoich Wspomnieniach o Janie Kasprowiczu autorka rozpoznaje siebie w postaci kobiecej z jego tomu Chwile, w związku z czym pragnie przybliżyć przyszłym historykom literatury swój życiorys.