Matejko, Jan

Malarz. Od dzieciństwa przejawiał talent i pasję do rysownictwa. Krótko uczęszczał do szkoły św. Barbary, później przeniósł się do Liceum św. Anny, którego jednak nie ukończył. Niepowodzenia w nauce skłoniły ojca Matejki do zapisania go Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie Jan kształcił się pod okiem dyrektora Stattlera oraz później Władysława Łuszczkiewicza, którego malarstwo nawiązuje do anegdoty historycznej. Samodzielną twórczość rozpoczął Matejko już w czasie studiów. Z wczesnych lat pochodzą m.in obrazy Carów Szujskich przed Zygmuntem III, Władysław Jagiełło przed bitwą pod Grunwaldem czy Zygmunt I nadający szlachectwo profesorom Uniwersytetu Krakowskiego. Jako główny temat swoich prac obrał ostatecznie malarstwo historyczne. W 1858 r. ukończył studia w krakowskiej SSP i wyjechał na stypendium zagraniczne do Monachium. W czasie stypendium odbył wiele podróży: do Paryża, Drezna, Stambułu. Kilka razy wracał do Krakowa na wystawy swoich prac. W 1873 r. otrzymał stanowisko dyrektora krakowskiej SSP i zamieszkał przy ul. Floriańskiej. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, honorowym obywatelem miasta. Uczestniczył w otwieraniu grobów królewskich na Wawelu i sporządzał szkice insygniów. Do najsłynniejszych obrazów jego autorstwa należą: Kazanie Skargi, Bitwa pod Grunwaldem, Hołd pruski, Rejtan – upadek Polski.