Erzepka, Róża

Diarystka. Pochodziła przypuszczalnie z rodziny ziemiańskiej. Matka szóstki dzieci, znane są imiona: Zdzisława, Józefa, Doroty, Heleny, Teresy i – przypuszczalnie – Zosi, żona Bolesława Erzepki, kustosza Muzeum Raczyńskich w Poznaniu. W październiku 1939 r. zamieszkała w Poznaniu, następnie – po eksmitowaniu jej przez niemieckie władze okupacyjne – w Jarosławiu. W trakcie wojny kilkukrotnie zmieniała adresy. Sierpień 1944 r. zastał ją w Warszawie, gdzie przebywała do niemal samego końca powstania, następnie przez krótki czas mieszkała w Częstochowie i Krakowie. Po zajęciu Krakowa przez Armię Czerwoną wyjechała do Zakopanego, gdzie w 1946 r. dotarła do niej wiadomość do przyznaniu jej emerytury. Katoliczka, po wojnie regularnie kupowała „Gościa Niedzielnego” i „Głos Katolicki”. Socjolożka, autorka prac: "Ja, Kasprowicz. Szkic literacki", "Dla moich dzieci powinszowania", "Widmo w zamku rydzyńskim", "Przyczynek do dziejów poznańskiego czasopiśmiennictwa", "N[icolas] E[dme] Retif de la Bretonne". Interesowała się historią, wśród posiadanych przez nią druków były m.in. prace wydawane w „Kronice Miasta Poznania”, a także artykuły wspominkowe i historyczne drukowane w międzywojennym „Kurierze Poznańskim”.

Źródła biogramu: http://worldcat.org/identities/viaf-166812979/ [dostęp: 18-09-2019]; http://www.nekrologi-baza.pl/zmarly/58735 [dostęp: 18-09-2019]; https://bj.uj.edu.pl/pt/biogramy/biogram?field%5B1%5D%3D0%26value%5B1%5D... [dostęp: 18-09-2019]; http://onepoznan.pl/warnkowny/ [dostęp: 18-09-2019]; dzienniki Róży Erzepki przechowywane w Bibliotece Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk