Nitschowa, Ludwika

Ludwika Nitschowa, polska rzeźbiarka i pedagog, urodziła się 6 grudnia 1889 r. w Radkowie, w rodzinie Jerzego Kraskowskiego (powstańca z 1863) i Marii Wendorff (malarki). Mężem artystki był Roman Nitsch, bakteriolog i serolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu liceum przez dwa lata pracowała w krakowskiej pracowni Leona Wyczółkowskiego. Następnie ukończyła Szkołę Sztuk Pięknych dla Kobiet Marii Niedzielskiej (otrzymała medal) i studiowała rzeźbę w pracowni Tadeusza Breyera w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Była współzałożycielką powstałej w 1929 r. spółdzielni Forma, gdzie realizowano zamówienia na rzeźby nagrobne, kościelne i architektoniczne. Pierwsza indywidualna wystawa prac artystki odbyła się w galerii Zachęta w 1929 r. Po wojnie rzeźbiarka została członkinią Związku Polskich Artystów Plastyków, w latach 1950-1961 podjęła pracę dydaktyczną na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie kierowała katedrą rzeźby i była prodziekanem wydziału, w 1956 r. została mianowana profesorem nadzwyczajnym. Wśród jej uczniów byli m.in. Kazimierz Gustaw Zemła i Stanisław Kulon. Do najważniejszych prac Ludwiki Nitschowej należą: pomnik Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie (1935), znany warszawski pomnik Syreny (1939), płaskorzeźba murarstwo na warszawskim placu Konstytucji (1952), posąg Kopernika przy Pałacu Kultury i Nauki (1955), pomnik Jana XXIII we Wrocławiu (1968), pomnik Stefana Starzyńskiego w Ogrodzie Saskim (obecnie na Saskiej Kępie; 1980), liczne rzeźby portretowe Chopina i innych. Artystka została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarła 28 marca 1989 r. w Warszawie i została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim.

Źródło: PSB