Ostrowska, Kazimiera

Uczestniczka powstania wielkopolskiego, sanitariuszka, łączniczka, działaczka społeczna. Kazimiera Ostrowska wychowywała się w patriotycznej rodzinie. W czasie walk o Inowrocław miała 12 lat i aktywnie działała jako kurierka. Przed bitwą o Złotniki Kujawskie wspólnie z mamą i siostrą pomagała walczącym, m.in. gromadząc zapasy, prowadząc rannych do punktów sanitarnych czy sprawując opiekę nad poszkodowanymi. Po ustaniu walk wciąż pełniła funkcję sanitariuszki. Po ukończeniu szkoły pracowała w Organizacji Orląt Polskich na Wileńszczyźnie.

Na początku II wojny światowej wraz z mężem – Tadeuszem Ostrowskim – brała udział w walkach z Niemcami, pomagała poszkodowanym oraz obejmowała opieką dziewczęta, którym udało się zbiec z transportu do Niemiec. Wśród ocalonych przez Ostrowską znajdowały się również kobiety żydowskiego pochodzenia. Przez dwa lata pod jej opieką przebywały dzieci z Zamojszczyzny. Po zakończeniu wojny Ostrowska przeniosła się do Gdańska, gdzie zaagażowała się w pracę społeczną, której nie porzuciła również po przeprowadzce do Warszawy. W stolicy działała w Zarządzie Wojewódzkim Komisji Powstańców Wielkopolskich oraz w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Została odznaczona „Wielkopolskim Krzyżem Zasługi” oraz pamiątkowym krzyżem „Powstańcowi Broni Wdzięczni Wielkopolanie”. Spoczywa na warszawskich Powązkach w kwaterze powstańczej.