Relacja Natalii Balickiej cz.3

Relacja obejmuje lata 1944-1945.

Jest ona kontynuacją jej relacji 3012 i 3019. Autorka skupia się na przeżyciach własnych w obozie pracy w Pionkach. Opisuje warunki pracy i strukturę zakładową. Autorka wspomina, że prace tzw. ciężkie i trudne wykonywały także i żydowskie kobiety, ale na czele każdego działu (i całej fabryki) stali mężczyźni, głównie Niemcy (szefami niektórych działów byli i Polacy).

Relację kończy informacja o ewakuacji obozu i poprzedzającej to zbiorowej egzekucji przy której Autorka musiała być obecna. Zabójstwo to było karą za przemycanie spirytusu do obozu. Handel dobrami odbywał się na terenie obozu – aprowizację zapewniali polscy kierownicy działów.

Relacja ta zapewne miała służyć jako dowód w procesach nazistów. Zawiera wiele nazwisk i szczegółów dotyczących pracy. Pozbawiona jest praktycznie prywatnych odczuć Autorki, opisu stanu emocjonalnego w jakim się znajdowała.