Jaworska, Aurelia

Urodziła się w Chełmie (woj. lubelskie) 1 grudnia 1891 r. Uczyła się w Szkole Rysunku im. Wojciecha Gersona i Szkole Malarstwa Konrada Krzyżanowskiego w Warszawie (1918-1922) oraz w Szkole Zdobnictwa Artystycznego w Wiedniu (1922-1923). W 1926 r. studiowała rzeźbę w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Tadeusza Breyera. Uprawiała wiele dyscyplin artystycznych: rzeźbę (w drewnie i kamieniu), malarstwo sztalugowe, grafikę, zajmowała się projektami zdobienia kryształów. W 1929 r. uczestniczyła w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu, zorganizowanej dla uczczenia dziesięciolecia niepodległości Polski, a także w latach 30. w wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i Instytutu Propagandy Sztuki. Po wybuchu II wojny światowej wróciła do Chełma w poszukiwaniu pracy. W trakcie istnienia i likwidacji getta mieszkała na jego obrzeżach. Opisała eksterminację Żydów z Chełma, by pamięć o nich nie zaginęła. W 1945 r. wzięła udział w wystawach Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 1946-1948 pracowała w hutach szkła na Śląsku.