Lesisz, Wanda

Sanitariuszka w powstaniu warszawskim, pseud. „Irena”. Siostra Janiny Gutowskiej-Różeckiej, pseud. „Dora”. Szkołę powszechną ukończyła w Warszawie w 1939 r. Naukę kontynuowała w czasie okupacji na tajnych kompletach Gimnazjum im. Aleksandry Piłsudskiej, a następnie Gimnazjum i Liceum im. Marii Konopnickiej. Działała w konspiracji od 1940 roku w Związku Walki Zbrojnej – Armia Krajowa. Jej ojciec został zamordowany w 1940 r. w Starobielsku przez NKWD. Po powstaniu warszawskim skierowana na roboty przymusowe w fabryce Wilhelm Lehmann k. Magdeburga. Następnie osadzona w obozie Stalag VI C Oberlangen, który został wyzwolony 12 kwietnia 1945 r. W kwietniu 1945 roku ukończyła kurs Przeszkolenia Wojskowego i Świetliczarek w Papenburgu. Została wcielona najpierw do 10 Pułku Dragonów, a następnie do 1 Pułku Pancernego. W 1947 r. wraz z 1 Dywizją Pancerną po zakończeniu służby na terenie strefy okupacyjnej Niemiec wyjechała do Wielkiej Brytanii. Tam kontynuowała naukę w Liceum Młodszych Ochotniczek w Foxley. Po demobilizacji PSZ przeniosła się do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, który przygotowywał do dalszej nauki i pracy na terytorium stacjonowania. Po rocznym pobycie w szpitalu w Penley przeniosła się do Londynu, gdzie podjęła pracę jako sekretarka w firmie Green Pharmacy. Później pracowała w firmie Tazab, zajmującej się wysyłką paczek żywnościowych i odzieżowych do Polski. W Manchesterze czynnie angażowała się w prace Koła Armii Krajowej – oddział Manchester, od 1978 roku była jego prezeską. W 1981 r. była sekretarzem Komitetu Pomocy Polsce. Jako delegat Zjednoczenia Polskiego w Manchesterze zajmowała się zbieraniem funduszy m.in. dla Instytutu Polskiego i Muzeum im. generała Sikorskiego w Londynie. W 1956 r. wyszła za mąż za Tadeusza Lesisza, architekta, byłego oficera Polskiej Marynarki Wojennej. Odznaczona Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, War Medalem, Krzyżem Pamiątkowym 1 Dywizji Pancernej. Uhonorowana również Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami. W 1988 r. za ukrywanie podczas okupacji Żydów (m.in. Ireny Palenker i Henryka Teichera) odznaczona wraz z siostrą Janiną Różecką i matką Leonią Gutowską medalem Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata przyznawanym przez Instytut w Jad Washem.