Beck, Anna

Diarystka. Córka Anny z Gawlikowskich i Jana Kuczyńskiego, nauczyciela w jednej z wileńskich szkół. Jej starszy brat – Alojzy Kuczyński – skończył studia na Uniwersytecie Wileńskim; był ojcem Alojzego Kwiryna Kuczyńskiego, malarza i działacza społecznego. Kiedy Anna była dzieckiem, jej rodzina – z powodu trudności finansowych – opuściła Litwę i zamieszkała w Piotrkowie Trybunalskim. Diarystka w dzieciństwie miała zły kontakt z matką, despotyczną wobec swoich dzieci, bliskie relacje łączyły ją natomiast z ojcem, odpowiedzialnym zresztą za jej dalsza edukacją po ukończeniu pensji dla dziewcząt. Po okresie piotrkowskim rodzina Kuczyńskich osiedliła się w Lublinie, gdzie podczas epidemii cholery zmarła najmłodsza córka, Ludwika. 8 września 1861 r. w kościele Świętego Krzyża w Warszawie Anna wyszła za mąż za Józefa Becka. 27 maja 1862 r. urodziła pierwsze dziecko – syna Antoniego, który zmarł rok później, kiedy diarystka była w ciąży z kolejnym dzieckiem. W tym też okresie razem z mężem, pracownikiem poczty, przeniosła się z Lublina do Pułtuska, a stąd w 1866 r. Beckowie udają się do Białej Podlaskiej. W 1864 roku na świat przyszła córka Becków – Maria, w kolejnym roku – syn Dionizy. Anna i Józef doczekali się jeszcze dwóch synów: Józefa urodzonego w 1867 r. (jego synem był dyplomata Józef Beck, współpracownik Józefa Piłsudskiego i minister spraw zagranicznych) i Jana – w 1871 r. Na co dzień Anna Beck zajmowała się prowadzeniem domu, wychowywaniem i edukacją dzieci. W latach 1865–1872 nieregularnie prowadziła diariusz, który jest dotychczas jedynym znanym jej świadectwem autobiograficznym. Z tego też powodu nie są znane dalsze losy diarystki.