Pierwszą część szóstego tomu pamiętników Marii Ścibor-Rylskiej wypełniają rozmaite kwestie medyczne, związane po części z synem autorki, po części zaś z jej matką. W 1925 r. ukochany syn diarystki, Zbyszek, musiał przejść poważną operację złamanej ręki, której stawką było zachowanie dłoni; w dalszej części pamiętnika uwagę autorki zaprząta długotrwała rehabilitacja chorego. W tym samym czasie gwałtownie pogarsza się stan zdrowia jej matki, która od dawna cierpiała na różnorakie dolegliwości, a ulgi w bólu nie zapewniała jej nawet morfina.

Piąty tom pamiętników Marii Ścibor-Rylskiej rozpoczyna się od opowieści o narodzinach czwartego dziecka autorki, długo wyczekiwanego syna, który przyszedł na świat dokładnie w dniu, w którym car Mikołaj II zrzekł się tronu i zniesiono w Rosji carat. Na kolejnych stronach pamiętnika diarystka wraz z bliskimi przygląda się bieżącym wydarzeniom politycznym; jej otoczenie jest zgodne co do tego, że rewolucja nie przyniesie niczego dobrego: „(niania) widząc tę demonstrację wolności płakała rzewnymi łzami mówiąc że to było b.