Piąty tom dziennika Alicji Wahl obejmuje okres od marca 1971 do sierpnia 1972 roku. Powstawał przede wszystkim w Warszawie, ale odpowiednie partie dziennika pisane były podczas pobytów w Kazimierzu, Sztokholmie (październik-grudzień 1971) i Chałupach. Choć wiele stron zapisywanych jest w charakterystyczny dla dzienników sposób – są to niedługie notatki opatrzone datą dzienną, po kilka na jednej stronie – ten tom dziennika artystki również jest silnie zdialogizowany.

Pod wpływem lektury Nikołaja Nikitina Rosji wierni synowie autorkę nachodzi refleksja, że jej życie było dość bogate, aby sama mogła napisać własny pamiętnik: „Ostatecznie i ja widziałam i przeżyłam trochę ciekawych rzeczy, i teraz dopiero, gdy czasem usiłuję o nich myśleć, widzę, jak prędko wszystko zaciera się w pamięci” (k. 5r). Dzięki zasłyszanej w radiu amerykańskiej melodii przypomina pierwszy dłuższy pobyt w Szwecji, w Sztokholmie, gdzie w 1946 r. była z matką.

Fragmenty pamiętnika Apolonii Załuskiej-Strömberg, przechowywane w Bibliotece Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk pod sygnaturą rkps. 1583, wyraźnie dzielą się na dwie główne części. Pierwsza dotyczy konfliktów autorki z rodziną jej męża, związanych ze sprawą spadku po jego zmarłym bracie Edwinie, druga koncentruj się na życiu codziennym diarystki. Swoją opowieść Załuska-Strömberg rozpoczyna w momencie, gdy jej szwagier zaczyna podupadać na zdrowiu, zarówno fizycznie, jak i psychicznie – ma urojenia, że jego żona zdradza go z młodszym od siebie o pięćdziesiąt lat mężczyzną.