Pierwsze zapisy w zeszycie z tej serii datowane są na wrzesień 1981 r. Autorka opiekuje się matką, która u niej przebywa. Starsza kobieta czuje się coraz gorzej i traci powoli kontakt z rzeczywistością. Diarystka wspomina też o przeszkadzających jej cały czas hałasach z górnych pięter. Uczestniczy w spotkaniach ZLP (spotyka się m.in. z Bohdanem Królikowskim). Próbuje wydać tomik wierszy pt. Mój Paryż, jednak wydawnictwo go odrzuca. Pod koniec października jedzie z matką do Trzcińca.

Zofia Lindorf streściła w tomie swoje pobyty w ośrodkach wypoczynkowych. Zapisała też refleksje nad przemijaniem. Stwierdziła, że w ostatnim czasie stała się nieufna wobec ludzi w związku z traumą wywołaną tragiczną śmiercią męża oraz urazami, których doznała ze strony niektórych osób. Przyjemność sprawiało jej przebywanie na łonie natury. Opisała pobyty w Domu Pracy Twórczej w Mądralinie i długie spacery po lesie. Wymieniła osoby poznane w tym miejscu, m.in.