Trzynasty tom dzienników Wandy Nadzinowej rozpoczyna się od opisu wycieczki, którą odbyła z synem (głównie) po Europie Zachodniej latem 1984 r. W czasie podróży przez Danię, Niemcy Zachodnie, Francję i Czechy autorka zachwyca się wieloma małymi miasteczkami, niekiedy z niesmakiem wypowiadając się na temat rzekomych miejscowości turystycznych, zrujnowanych przez wszechobecne drogi, parkingi i ciężarówki.

Kronikę rodzinną otwiera dedykacja autorstwa Marii Grabowskiej kierowana do wnuka: „Tomaszowi Kuklasińskiemu, wnukowi, na dzień Jego osiemnastych urodzin trochę starych fotografii rodzinnych, uratowanych z niszczycielskich wojen i garść wspomnień, wydobytych z gruzów niepamięci, oddaję, bo wiem, że je zachowa i uszanuje, być może, wnukowi swojemu przekaże” (k. 2r).