Wspomnienie autorki posługującej się pseudonimem „Kobieta” z Sierpnia ‘80. Fala strajków stała się dla autorki impulsem do gorzkiej, osobistej refleksji nad swoim życiem i warunkami życia w Polsce: panującą biedą, niesprawiedliwością, zawiedzionymi nadziejami, zakłamaniem. Autorka poruszyła m.in. kwestię rent, podwyżek płac i cen, poziomu życia przeciętnej rodziny, posługując się przykładami z najbliższego otoczenia i ukazując szereg nieprawidłowości i nieprawości w istniejącym systemie. Swoje zapiski autorka zakończyła z rezygnacją, życząc sobie braku „nadziei na lepsze”.

Zofia Szymczyk w ostatnich dniach sierpnia 1980 r. (29–31 sierpnia) była na wczasach w Orłowie; spotkała się ze strajkującym stoczniowcem. Odczuła ogromną radość, kiedy ogłoszono porozumienia i koniec strajku.

Autorka kryjąca się pod pseudonimem „Wczasowiczka” opowiedziała o konsekwencjach wydarzeń sierpniowych na gruncie prywatnym i społecznym. Opisała m.in. zmianę swojej postawy i porzucenie „dotychczasowej bierności popychanego tłumoka” na rzecz krytycznego myślenia. W tym czasie była z rodziną na wczasach w Bułgarii (za oszczędności zbierane przez lata na wciąż niedostępnego, bo drożejącego fiata), skąd szybko powróciła, dowiedziawszy się o strajkach. Po powrocie, jako pierwsza w swoim zakładzie, zapisała się do NSZZS.

Marta Wiśniewska z Warszawy w czasie wydarzeń sierpniowych przebywała w Gdańsku na urlopie. Opisała krótką historię swoich nieudanych, przedwcześnie zakończonych wczasów – zamiast wakacyjnej nadmorskiej atmosfery zastała miasto niemal wymarłe, z niepokojącą ciszą, nieczynną komunikacją i wyczuwalnym wokół napięciem. Autorka była zła na stoczniowców, że popsuli jej urlop.

Krótka impresja na temat wydarzeń sierpniowych: pochwała strajkujących oraz nadzieje na lepszą przyszłość.

Felicja Zarzeczańska opisała swoje emocje w czasie strajków na Wybrzeżu: z jednej strony odczuwała radość i fascynację zrywem robotniczym, z drugiej zaś (ponieważ pamiętała II wojnę światową) nasilający się podczas kolejnych dni protestów strach przed konfliktem zbrojnym.

Stanisława Wasiakowa wspomina Sierpień ‘80, zadając sobie szereg pytań na temat reakcji władz i przyszłości, jednocześnie komentując ówczesne wydarzenia polityczne.

Wspomnienie Eulalii Zębek dotyczące wydarzeń sierpniowych. Autorka opisała swoje trudne życie: siedmioro dzieci, brak pieniędzy i perspektyw mimo starań i ciężkiej pracy (pracowała jako urzędniczka w Centrostalu w Olsztynie, mąż był kolejarzem), co w przeszłości doprowadziło ją do myśli o samobójstwie. Zębek opisała emocje towarzyszące jej w dniach protestów: radość i nadzieję związane z ruchem solidarnościowym, strach przed ewentualnym rozlewem krwi i złość na rządzących.

Konkurs na wspomnienia z wydarzeń Sierpnia ‘80 stał się dla autorki pretekstem do opisania jej problemów i prośby o interwencję. Kozłowska podzieliła się swoimi przemyśleniami na temat ówczesnej sytuacji społeczno-politycznej w kraju, opisała podejrzane wydarzenia i osoby, podkreślając, że wielokrotnie już zwracała się do różnych podmiotów z apelem o podjęcie działań – pisała m.in. do „Trybuny Ludu” i „Dziennika Warszawy”.

Refleksje zatroskanej emerytki po wydarzeniach sierpniowych. Uznając pozytywy Sierpnia ‘80, Cecylia Owczarek krytykuje jednocześnie polskie społeczeństwo (leniwe i niemądre) za upieranie się przy postulacie wolnych sobót jako demoralizującym i antypatriotycznym i przepowiada zgubne skutki takiej postawy.