Szymanowska Maria

Polska pianistka i kompozytorka. Pochodziła z uszlachconej rodziny frankistów. Bardzo wcześnie zaczęła wykazywać zdolności muzyczne, nie znając nut, grała na szpinecie i klawikordzie. W wieku ośmiu lat rozpoczęła edukację muzyczną pod okiem Antoniego Lisowskiego, a następnie Tomasza Gremma. Jej rodzice prowadzili w Warszawie otwarty dom, w którym bywali przedstawiciele polskiej elity intelektualnej. W 1810 roku Szymanowska odbyła pierwszą podróż do Paryża. Po powrocie do kraju wyszła za Józefa Szymanowskiego, z którym miała troje dzieci (jej córka Celina wyszła za mąż za Adama Mickiewicza, starsza – Helena – poślubiła zaś filomatę i prawnika, Franciszka Malewskiego). Małżeństwo nie było jednak udane i zakończyło się rozwodem, po którym Szymanowska poświęciła się karierze muzycznej. Koncertowała m.in. w Rosji – gdzie występowała na estradach i salonach arystokratycznych, zaś na jeden z jej koncertów przybył car Aleksander I – oraz w Europie Zachodniej: Londynie, Paryżu, Dreźnie, Lipsku i Weimarze, jej talentem zachwycił się wówczas Johann Wolfgang Goethe, który poświęcił Szymanowskiej wiersz Pojednanie. W 1827 roku miał miejsce duży koncert pianistki w warszawskim Teatrze Wielkim. W tym samym roku wraz z rodziną przeprowadziła się do Rosji, gdzie zaprzyjaźniła się z przebywającym tam wówczas Adamem Mickiewiczem. Cztery lata później padła ofiarą szalejącej wówczas epidemii cholery. Szymanowska pozostawiła po sobie bogaty i zróżnicowany gatunkowo repertuar kompozytorski, do jej utworów zaliczają się: mazurki, polonezy, walce, nokturny i etiudy. Jako pianistka grywała także utwory innych kompozytorów, m.in. Jana Sebastiana Bacha, Wolfganga Amadeusza Mozarta czy Carla Marii von Webera.