Rusinek, Estera

Urodzona w 1918 r. w Pilicy. Jej ojciec prowadził przedsiębiorstwo transportowe, brak informacji o matce. Pracowała jako konduktorka w autobusach do stycznia 1939 r. Po wybuchu wojny przebywała w getcie w Pilicy. Gdy rozpoczęła się akcja likwidacyjna (1943), brała udział w tworzeniu grup żydowskiej samoobrony. Uciekła wraz z innymi z getta i ukrywała się w lasach oraz wsiach Wierka i Sławniów (w relacji zapisano: Słabniów), m.in. u rodziny Janusów.  Potem trafiła do obozu w Będzinie. Po wojnie złożyła zeznania, na podstawie których rodzina Janusów (Marianna, Stanisław i Bronisław) zostali odznaczeni medalami Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata. Wyszła za mąż za Adolfa Berlińskiego (prawdopodobnie był jej szwagrem), którego żona Chana i córka Hinda zginęły w Auschwitz. Berlińscy wyjechali do Izraela.