Dr Anna Ophir z domu Federbusch. Urodzona najprawdopodobniej w Tarnopolu, w przebywała miejscowym getcie, w czasie II wojny światowej. Po jego likwidacji deportowana do obozu pracy „Rokita”. Autorka Anna była stenotypistką i sekretarką komendanta (Untersturmfuehrer Ryszard Rokita) i równocześnie brała udział w walce podziemnej. Należała do komórki związanej z partyzantką sowiecką. Zbiegła w czasie likwidacji obozu, ją i jej siostrę ukrywały trzy rodziny, po wojnie odznaczone medalem Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata (jedna rodzina polska, dwie ukraińskie).
Po wojnie Autorka była przez cztery lata sekretarką Związku Żydów Tarnopola, wspólnie z przewodniczącym, doktorem Józefem Parnasem, starała się zbierać informacje o miejscowej gminie, która w wyniku Holokaustu przestała istnieć (z około 18.500 Żydów, mieszkających w Tarnopolu w 1939, przeżyło około 500 – liczba łączna z tymi, którzy przybyli do miasta z terenów ZSRR). Wraz z dr Parnasem zbierali nazwiska i zdjęcia tych, którzy zginęli. Sporządzone wspólnie albumy zostały złożone w Bejt – Hatfutsot Muzeum im. Nachuma Golomana w Tel Awiwie.
Autorka wyjechała do Izraela (data wyjazdu nieznana), zamieszkała w Tel Awiwie. Ukończyła studia medyczne i pracowała w zawodzie lekarskim.
Zmarła po roku 1995 (data spisania wspomnień).