Niemojowski, Bonawentura

Polityk, prawnik, publicysta. Poseł na sejmy w Królestwie Polskim i jeden z przywódców opozycji liberalnej kaliszan. W powstaniu listopadowym minister spraw wewnętrznych, następnie wiceprezes i prezes Rządu Narodowego; przeciwnik polityki J.Z. Skrzyneckiemu, podjął decyzję o zbrojnej obronie Warszawy. Po powstaniu wyemigrował do Francji, gdzie został działaczem umiarkowanego skrzydła Wielkiej Emigracji, z czasem zbliżając się do obozu Adama Jerzego Czrtoryskiego. Członek sejmu powstańczego na emigracji, został prezesem Komitetu Tymczasowego Emigracji. Współzałożyciel Towarzystwa Pomocy Naukowej. W ostatnich latach życia cierpał na chorobę psychiczną. Autor szeregu dzieł politycznych i tłumaczeń, m.in. O ostatnich wypadkach rewolucji polskiej (1833).