Michnik, Adam

Polski eseista, publicysta, pisarz i historyk, działacz polityczny, dysydent. W latach 1968–1989 jeden z głównych działaczy nielegalnej demokratycznej opozycji w PRL, członek Komitetu Obrony Robotników. Od 1964 r. student historii na Uniwersytecie Warszawskim. Za swoją działalność polityczną był wielokrotnie zawieszany w prawach studenta, w 1968 r., po wydarzeniach marcowych, relegowany z uczelni, ostateczne ukończył studia na Wydziale Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 70. członek wielu organizacji opozycyjnych. W latach 1981–1984 internowany, po zwolnieniu ponownie aresztowany w 1985 r. i skazany na trzy lata więzienia za pomoc w organizacji strajku w Stoczni Gdańskiej. Po wyjściu na wolność m.in. doradca Komitetu Koordynacyjnego Lecha Wałęsy oraz współorganizator obrad Okrągłego Stołu. Założyciel (1989) i wieloletni redaktor naczelny „Gazety Wyborczej”.